Op reuk gebaseerde interspecifieke (tussen verschillende soorten) herkenning van menselijke emoties: paarden (Equus ferus caballus) kunnen angst en blijheid herkennen aan lichaamsgeur van mensen (Homo sapiens)
Inleiding
In dit onderzoek is aangetoond dat emotionele herkenning optreedt tussen leden van verschillende soorten. De meeste onderzoeken naar interspecifieke communicatie van emoties waren gericht op de zintuigen zicht en gehoor, de bijdrage van de reuk is in deze context zelden onderzocht. De studie was bedoeld om te beoordelen of paarden differentieel gedrag vertonen als reactie op menselijke geur ontstaan door angst of blijheid.
Materialen en methoden
Geur bemonstering
Tien geurdonoren namen deel aan het onderzoek. Zij kregen een protocol dat ze voorafgaand aan het onderzoek moesten volgen om hun lichaamsgeur zo neutraal mogelijk te houden. Op de dag waarop het geurmonster werd afgenomen, kregen de donoren een angstaanjagende film te zien. In een andere sessie kregen ze een film te zien die blijheid opwekte. Tijdens de films kregen de geurdonoren steriele pads onder de oksels, om de geur van angst of blijheid te kunnen bewaren.
Geur beoordeling
De geurbeoordeling werd uitgevoerd in de box van het paard, naast de pads met de geur van angst en blijheid werd ook een controle pad aangeboden. Tussen het aanbieden van de verschillende pads zat telkens één week. De medewerkers die de geuren aanboden aan de paarden, waren niet op de hoogte van het onderzoek, zodat ze de paarden niet zouden beïnvloeden. Het geurmonster werd op de hoogte van één meter de stal ingebracht. Het paard mocht het geurmonster twee minuten opnemen en de gedragingen werden geregistreerd. De gedragingen die genoteerd werden staan bekend als sociale communicatie van emoties bij paarden.
Emotionele signalen bij paarden
In dit onderzoek zijn de volgende gedragingen die te maken hebben met sociale communicatie van emoties geregistreerd:
Oren naar voren: nieuwsgierigheid naar het geurobject.
Naar achteren draaien van de oren: interesse naar hetgeen achter het paard gebeurt.
Oren plat naar achteren: signaal van angst of woede.
Hoofd hoog opgetild: alertheid en focus op de omgeving.
Hoofd naar beneden: ontspanning en geen behoefte om de omgeving te observeren.
Kort snuiven: ontspanning of interesse in de situatie.
Lang en diep snuiven: signaal van angst.
Naast genoemde signalen zijn er meer gedragingen die emoties duiden, maar die zijn niet meegenomen in het onderzoek, omdat het onmogelijk was om deze betrouwbar te analyseren.
Gegevensanalyses
De frequentie en de duur (in aantal seconden dat het bepaalde gedrag duurde tijdens de analyse van 2 minuten) van alle gedragingen in het onderzoek werden geanalyseerd door een persoon die de experimentele omstandigheden niet kende. Mogelijke verschillen in de frequentie en/of duur van het gedrag van de paarden beschreven in de drie geuromstandigheden, werden per onderwerp ‘controle [geen geur], blijheid en angst’, met herhaalde metingen als gemiddelde waarden weergegeven.
Resultaten
De uitkomst van de test liet zien dat de paarden verschillende emotionele gedragingen vertoonden als reactie op de geurmonsters. De paarden hieven hun hoofd aanzienlijk vaker op bij de angstgeur en bij de controle dan bij de geur van blijheid. Ook hielden de paarden hun hoofd aanzienlijk langere tijd omhoog bij de angstgeur en de controle in vergelijking met de geur van blijheid.
Bovendien deden de paarden hun oren langere tijd naar achteren bij de controle vergeleken met de angstgeur en de geur van blijheid. Er werden geen verschillen gevonden in het aantal keer dat de oren naar achteren werden gehouden.
Bij het gedrag richting de mensen, hadden de paarden de neiging om de bekende persoon vaker aan te raken bij de angstgeur dan bij de geur van blijheid of de controle. De paarden neigden ook om de bekende persoon langer aan te raken bij de angstgeur vergeleken met de geur van blijheid of de controle.
Conclusie
In de huidige studie werd menselijke lichaamsgeur als enige bron van informatie gebruikt en is bewezen dat die geurinformatie alleen voldoende is om verschil in gedrag bij paarden op te wekken.
Noot van de gedragstherapeut:
Ik vind het goed om te lezen dat de onderzoekers de paarden in een rustige omgeving zelf ongedwongen hebben laten mee werken aan het onderzoek. Meer onderzoek zou kunnen helpen om de grenzen van dit onderzoek te verleggen, door een andere manier van aanbieden van de geurmonsters, zodat het effect van habituatie en/of het aanbieden van een vaste volgorde verminderd kunnen worden.
Dit onderzoek is een mooi begin om het resultaat te zien van emotionele interactie tussen mens en paard. Zo kan er meer begrip ontstaan tussen deze twee soorten en kan de samenwerking verbeteren.
Bij veel van mijn klanten zie ik in bepaalde situaties angst bij de eigenaar, dit onderzoek bewijst dat deze angst aan het paard overgedragen kan worden. Voor mij als gedragstherapeut een belangrijke factor om deze met de eigenaar te bespreken en een gerichte therapie op te stellen. Op deze manier bevordert de samenwerking tussen mens en paard, waardoor de angst bij de eigenaar kan verminderen. Dit heeft dan weer ook een positief effect op het paard.
Inleiding
In dit onderzoek is aangetoond dat emotionele herkenning optreedt tussen leden van verschillende soorten. De meeste onderzoeken naar interspecifieke communicatie van emoties waren gericht op de zintuigen zicht en gehoor, de bijdrage van de reuk is in deze context zelden onderzocht. De studie was bedoeld om te beoordelen of paarden differentieel gedrag vertonen als reactie op menselijke geur ontstaan door angst of blijheid.
Materialen en methoden
Geur bemonstering
Tien geurdonoren namen deel aan het onderzoek. Zij kregen een protocol dat ze voorafgaand aan het onderzoek moesten volgen om hun lichaamsgeur zo neutraal mogelijk te houden. Op de dag waarop het geurmonster werd afgenomen, kregen de donoren een angstaanjagende film te zien. In een andere sessie kregen ze een film te zien die blijheid opwekte. Tijdens de films kregen de geurdonoren steriele pads onder de oksels, om de geur van angst of blijheid te kunnen bewaren.
Geur beoordeling
De geurbeoordeling werd uitgevoerd in de box van het paard, naast de pads met de geur van angst en blijheid werd ook een controle pad aangeboden. Tussen het aanbieden van de verschillende pads zat telkens één week. De medewerkers die de geuren aanboden aan de paarden, waren niet op de hoogte van het onderzoek, zodat ze de paarden niet zouden beïnvloeden. Het geurmonster werd op de hoogte van één meter de stal ingebracht. Het paard mocht het geurmonster twee minuten opnemen en de gedragingen werden geregistreerd. De gedragingen die genoteerd werden staan bekend als sociale communicatie van emoties bij paarden.
Emotionele signalen bij paarden
In dit onderzoek zijn de volgende gedragingen die te maken hebben met sociale communicatie van emoties geregistreerd:
Oren naar voren: nieuwsgierigheid naar het geurobject.
Naar achteren draaien van de oren: interesse naar hetgeen achter het paard gebeurt.
Oren plat naar achteren: signaal van angst of woede.
Hoofd hoog opgetild: alertheid en focus op de omgeving.
Hoofd naar beneden: ontspanning en geen behoefte om de omgeving te observeren.
Kort snuiven: ontspanning of interesse in de situatie.
Lang en diep snuiven: signaal van angst.
Naast genoemde signalen zijn er meer gedragingen die emoties duiden, maar die zijn niet meegenomen in het onderzoek, omdat het onmogelijk was om deze betrouwbar te analyseren.
Gegevensanalyses
De frequentie en de duur (in aantal seconden dat het bepaalde gedrag duurde tijdens de analyse van 2 minuten) van alle gedragingen in het onderzoek werden geanalyseerd door een persoon die de experimentele omstandigheden niet kende. Mogelijke verschillen in de frequentie en/of duur van het gedrag van de paarden beschreven in de drie geuromstandigheden, werden per onderwerp ‘controle [geen geur], blijheid en angst’, met herhaalde metingen als gemiddelde waarden weergegeven.
Resultaten
De uitkomst van de test liet zien dat de paarden verschillende emotionele gedragingen vertoonden als reactie op de geurmonsters. De paarden hieven hun hoofd aanzienlijk vaker op bij de angstgeur en bij de controle dan bij de geur van blijheid. Ook hielden de paarden hun hoofd aanzienlijk langere tijd omhoog bij de angstgeur en de controle in vergelijking met de geur van blijheid.
Bovendien deden de paarden hun oren langere tijd naar achteren bij de controle vergeleken met de angstgeur en de geur van blijheid. Er werden geen verschillen gevonden in het aantal keer dat de oren naar achteren werden gehouden.
Bij het gedrag richting de mensen, hadden de paarden de neiging om de bekende persoon vaker aan te raken bij de angstgeur dan bij de geur van blijheid of de controle. De paarden neigden ook om de bekende persoon langer aan te raken bij de angstgeur vergeleken met de geur van blijheid of de controle.
Conclusie
In de huidige studie werd menselijke lichaamsgeur als enige bron van informatie gebruikt en is bewezen dat die geurinformatie alleen voldoende is om verschil in gedrag bij paarden op te wekken.
Noot van de gedragstherapeut:
Ik vind het goed om te lezen dat de onderzoekers de paarden in een rustige omgeving zelf ongedwongen hebben laten mee werken aan het onderzoek. Meer onderzoek zou kunnen helpen om de grenzen van dit onderzoek te verleggen, door een andere manier van aanbieden van de geurmonsters, zodat het effect van habituatie en/of het aanbieden van een vaste volgorde verminderd kunnen worden.
Dit onderzoek is een mooi begin om het resultaat te zien van emotionele interactie tussen mens en paard. Zo kan er meer begrip ontstaan tussen deze twee soorten en kan de samenwerking verbeteren.
Bij veel van mijn klanten zie ik in bepaalde situaties angst bij de eigenaar, dit onderzoek bewijst dat deze angst aan het paard overgedragen kan worden. Voor mij als gedragstherapeut een belangrijke factor om deze met de eigenaar te bespreken en een gerichte therapie op te stellen. Op deze manier bevordert de samenwerking tussen mens en paard, waardoor de angst bij de eigenaar kan verminderen. Dit heeft dan weer ook een positief effect op het paard.
